1. Er zijn in totaal drie voorwaarden.
(1) Analytische balansen met nauwkeurige weegstoffen en vaten die het oplossingsvolume meten
(2) Standaardoplossingen die kunnen worden getitreerd
(3) Indicatoren voor het nauwkeurig bepalen van het theoretische eindpunt.
- Classificatie van titratieanalyse.
Er zijn vier categorieën: zuur-base-titratie, complexometrische titratie, redox-titratie en precipitatie-titratie.
De zuur-base-titratiemethode is een titratie-analysemethode gebaseerd op een protonenoverdrachtsreactie met behulp van een zuur en een base in water.
Het kan worden gebruikt om zuur-, base- en amfotere stoffen te bepalen. Het is een methode voor capaciteitsanalyse met behulp van een zuur-base-reactie. Het zuur kan worden gebruikt als titrant om de base te bepalen, en de base kan worden gebruikt als titrant om het zuur te bepalen, wat een uiterst veelzijdige analysemethode is. De meest gebruikte zure standaardoplossing is zoutzuur, soms met salpeterzuur en zwavelzuur. Het referentiemateriaal waarvoor ze zijn gekalibreerd is natriumcarbonaat.
De complexometrische titratiemethode is een titratieanalysemethode gebaseerd op een complexeringsreactie. Het gebruikt voornamelijk ammoniakcarboxylaat-complexvormer als titrant. Deze aminocarboxylaatcomplexvormers hebben een sterk complexerend vermogen voor veel metalen.
Redoxtitratie is een titratieanalysemethode gebaseerd op elektronenoverdracht tussen een oxidatiemiddel en een reductiemiddel in een oplossing. En de zuur-base-titratie en ligand-titratie vergeleken met de redox-titratie-toepassing is zeer breed, het kan niet alleen worden gebruikt voor anorganische analyse, en kan op grote schaal worden gebruikt voor organische analyse, met een aantal oxiderende of reducerende organische verbindingen kan een redox worden gebruikt. Voor de meting is gebruik gemaakt van een methode.
Neerslagtitratie is een titratieanalysemethode gebaseerd op neerslagreacties.
Als u vragen heeft, aarzel dan niet om contact op te nemen met WUBOLAB, de fabrikant van laboratoriumglaswerk.
