Ogólnie rzecz biorąc, niewłaściwa kalibracja i użytkowanie są głównymi przyczynami błędów. Ostrożna obsługa w ten prawidłowy sposób może zminimalizować błąd operacyjny i osiągnąć najwyższą dokładność.
1. Temperatura urządzenia pomiarowego
Pojemność miernika zmienia się wraz z temperaturą. Temperatura, w której miernik jest dozowany do wartości nominalnej lub przekraczającej jej pojemność nominalną, jest temperaturą standardową.
Szkło urządzenia pomiarowego posiada współczynnik rozszerzalności cieplnej korpusu w zakresie około 10×10-6~30×10-5K-1. Masowy układ rozszerzalności cieplnej o skuteczności 30×10-6K-1 (wykonany ze szkła sodowo-wapniowego) skalibrowany jest w temperaturze 20°C, natomiast użycie w temperaturze 27°C wykazuje jedynie 0.02% dodatkowego błędu, czyli mniej niż większość mierników Błąd graniczny. Można zauważyć, że temperatura standardowa nie jest istotna w rzeczywistym użyciu, ale aby zapewnić dobre odniesienie do kalibracji, ważne jest określenie temperatury standardowej i zrównoważenie miernika w tej temperaturze przed kalibracją.
2. Temperatura cieczy
Dokładność pomiaru temperatury wody w kalibratorze powinna wynosić ±0.1°C. Korzystając z miernika, należy upewnić się, że podczas pomiaru objętości wszystkie ciecze mają tę samą temperaturę pokojową.
3. Czystość powierzchni szklanej
Miernik jest związany z czystością powierzchni wewnętrznej podczas pomiaru lub pomiaru objętości cieczy. Zła czystość może powodować deformację menisku i powodować błędy.
Istnieją dwa rodzaje defektów menisku. Powierzchnia szkła nie jest całkowicie mokra, tzn. powierzchnia cieczy styka się ze szkłem pod znacznym kątem, a nie tworzy krzywiznę styczną do powierzchni szkła.
Napięcie powierzchniowe zmniejsza się w wyniku zanieczyszczenia powierzchni cieczy i zwiększa się promień krzywizny. Urządzenie pomiarowe do pomiaru cieczy. Jeśli wewnętrzna ściana nie jest czysta, warstwa cieczy na wewnętrznej ściance może być nieregularna lub niecałkowicie rozłożona, co powoduje błąd. Jeśli występuje zanieczyszczenie chemiczne, nawet jeśli nie ma to wpływu na wydajność, może powodować błędy wynikające ze zmian stężenia w wyniku reakcji chemicznych. Pojemniki z młynkiem należy zwrócić szczególną uwagę na czyszczenie strefy rozdrabniania.
Aby stwierdzić, czy manometr jest dokładnie wyczyszczony, należy obserwować go podczas napełniania (dozownik najlepiej napełniać poniżej poziomu cieczy, czyli od dolnej części zaworu czopowego biurety lub od króćca przepływowego pipety). menisk unosi się bez deformacji (tj. nie marszczy się na krawędziach).
Gdy napełnienie cieczą przekroczy pojemność nominalną, należy spuścić nadmiar cieczy (odpływ cieczy z dozownika przez przyłącze płynu, a dozownik odsysanie za pomocą pipety). Górna powierzchnia szkła powinna być równomiernie wilgotna, a menisk nie powinien marszczyć się na krawędziach.
4. Ustawienie menisku
Menisk odnosi się do granicy między cieczą a powietrzem w badanej objętości.
Większość mierników może wykorzystywać kontrolną linię bazową lub linię indeksu do ustawiania i odczytywania menisku. Menisk powinien być ustawiony w następujący sposób:
Najniższy punkt menisku powinien być styczny do płaszczyzny poziomej przy krawędzi linii indeksowej, a linia wzroku powinna znajdować się na tym samym poziomie co krawędź linii indeksowej. Jednakże menisk rtęci powinien być styczny do dolnej krawędzi linii indeksu. W przypadku stosowania cieczy nieprzezroczystej pozioma linia wzroku powinna przechodzić przez górną krawędź menisku i w razie potrzeby zostać odpowiednio skalibrowana. (Zobacz zdjęcie)
Właściwe ustawienie światła może sprawić, że menisk będzie matowy i wyraźny, dlatego należy go wyłożyć białym tłem i zasłaniać niepożądane światło rozproszone. Na przykład, czarny pasek papieru można umieścić w miejscu nie większym niż 1 mm poniżej poziomu cieczy w mierniku lub mały odcinek czarnego, grubego gumowego węża można zawiesić na ściance miernika.
Jeżeli długość linii indeksującej jest wystarczająca do jednoczesnej obserwacji z przodu i z tyłu urządzenia pomiarowego, linia wzroku powinna znajdować się w miejscu, w którym pokrywają się przednia i tylna część górnej krawędzi, co pozwala uniknąć paralaksy.
Miernik wykorzystuje czarny pasek zacieniający do regulacji krawędzi linii indeksu tylko wtedy, gdy przód ma linię podziału. Paralaksę można pominąć, należy jednak pamiętać, że oko powinno czytać w tej samej płaszczyźnie poziomej, co krawędź linii indeksu.
5. Czas wypływu
W przypadku urządzenia pomiarowego z pomiarem pojemność mierzona przez warstwę cieczy pozostawioną na wewnętrznej ściance urządzenia pomiarowego jest zawsze mniejsza niż pojemność mierzona. Objętość filmu cieczy jest związana z czasem wypłynięcia cieczy.
Gdy czas wypływu przekracza pewną wartość, pojemność pozostałego filmu cieczy jest bardzo mała i stała, dlatego wpływ pomiaru błędu pojemności cieczy jest znikomy.
Czas wypływu jest podzielony na segmenty i ma określony czas oczekiwania na osiągnięcie tego samego efektu. Gdy port przepływu jest uszkodzony lub zablokowany, a jakakolwiek zmiana rozmiaru portu przepływu w celu zwiększenia natężenia przepływu spowoduje błędy odczytu. Błąd ten zmniejsza dokładność odczytu i nie można go oszacować.
Czas wypływu jest odpowiedni do pomiaru szklanego miernika z wodą jako cieczą. Nie będzie nieuzasadnionej różnicy w wydajności, gdy rzeczywisty czas wypływu będzie się wahał w tym zakresie, jednak ze względów bezpieczeństwa należy określić zakres czasu wypływu. Czas wypływu można w dalszym ciągu oznaczyć na biurecie stopnia A i pipecie, a użytkownik może sprawdzić, czy port przepływu jest zablokowany lub uszkodzony, mierząc czas wypływu.
